De hachelijke positie waarin kleinschalige reisaanbieders momenteel gevangen zitten, wordt niet alleen veroorzaakt door de pandemie. Wat bijna niemand weet is dat daarachter een veel venijniger boosdoener schuilgaat: een weeffout in recente Europese regelgeving die vrijwel alle risico’s van een reis (m.i. tot in het absurde) afwentelt op de reisondernemer.

Die mag sinds 1 juli 2018 namelijk in een heleboel gevallen (waaronder de uitbraak van een pandemie) geen annuleringskosten meer in rekening brengen. En dat is nog maar één van de vele extra risico’s die Brussel de reisondernemingen doodleuk in de maag heeft gesplitst. Wist je bijvoorbeeld dat alles wat ook maar enigszins mis kan gaan bij het vliegverkeer voor risico en rekening komt van de reisorganisator? Er hoeft maar iets tegen te zitten (een gewijzigde vlucht is al voldoende) en je draait als touroperator op voor alle onkosten die daaruit voortvloeien voor alle reisdeelnemers.

Niet de verantwoordelijke luchtvaartmaatschappij, die gaat vrijuit. Ook niet de consument, want die moet vooral worden beschermd, vindt Brussel. En daarom moet de reisorganisator (die niet zelden ook maar een gepassioneerde een- of tweepitter is) er maar voor opdraaien. Dat verklaart waarom veel reisaanbieders het boeken van vliegtickets hebben afgebouwd.

Toen deze regelgeving van kracht werd, was er al protest vanuit de reisbranche die sprak van een weeffout in de wet. Maar Brussel denderde door. Met als gevolg dat sinds het uitbreken van de corona pandemie, anderhalf jaar later, de balans nog veel verder is doorgeslagen in het nadeel van de reisaanbieders. Mijn conculega’s zul je er niet snel over horen. Ik snap dat wel, want als ondernemer wil je het vertrouwen van je klanten waard blijven. Het etaleren van bedrijfsleed helpt daarbij niet, dus doe je er maar beter het zwijgen toe. Maar geloof me, ze gaan er allemaal (zwaar) onder gebukt!

En de consument? Die weet van niets. Waarom zou je je verdiepen in wat Brussel op de achtergrond allemaal verzint? Je kijkt liever vooruit, in de hoop dat straks alles weer als vanouds “los” kan gaan en dat jouw reisaanbieder dan nog overeind zal staan. Laat ik je geruststellen: ik ga niet failliet! Maar het is geen lolletje om nu al anderhalf jaar lang de ene klap na de andere te moeten incasseren. Dus als je me een keer niet ziet lachen, dan weet je hoe dat komt. Mocht je denken dat de overheid die verliezen allemaal wel compenseert, dan kan ik je uit die droom verlossen met drie woorden, waarvan de eerste twee ‘geen’ en ‘rooie’ zijn.

Lange tijd heb ik getwijfeld of ik jou als lezer lastig moet vallen met dit verhaal. Want het is immers geen reclame. Maar aan de andere kant: als niemand uitlegt hoe de vork in de steel zit, hoe kun je er dan begrip voor verwachten? Daarom dus toch maar dit blogje. Aan de details ben ik nog niet eens toegekomen. Dat laat ik graag over aan mijn collega Dorien Dijkstra die er in het Nederlands Juristen Magazine een ware eye-opener over publiceerde onder de titel ‘We doen dit samen maar sturen de rekening naar de reisspecialisten’ . Ik wens je veel leesplezier.